ΤΡΟΜΟΣ !!!
Ο FDA του Ομπάμα αγόρασε “φρέσκα και ποτέ κατεψυγμένα” κεφάλια αμβλωμένων μωρών και άλλα μέρη του σώματος.
Ο πρόεδρος του Judicial Watch Tom Fitton μιλάει για τα νέα καταδικαστικά έγγραφα που δείχνουν ότι ο FDA της εποχής Ομπάμα αγόρασε κεφάλια αμβλωμένων μωρών για 515 δολάρια το καθένα.
Το Judicial Watch ανακοίνωσε σήμερα ότι έλαβε 198 σελίδες, (κατεβάστετες από εδώ: https://www.sfagi.gr/wp-content/uploads/2022/06/HHS-FDA-Humanized-Mice.pdf) αρχείων και επικοινωνιών από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) που αφορούν την έρευνα “εξανθρωπισμένων ποντικιών”, με κεφάλια, όργανα και ιστούς ανθρώπινων εμβρύων, συμπεριλαμβανομένων των επικοινωνιών και συμβάσεων με τον πάροχο ανθρώπινου εμβρυϊκού ιστού Advanced Bioscience Resources (ABR).
Τα περισσότερα από τα αρχεία είναι επικοινωνίες και σχετικά συνημμένα αρχεία μεταξύ της Perrin Larton, υπεύθυνης προμηθειών της ABR, και της ερευνητικής κτηνιατρικής ιατρού Dr. Kristina Howard του FDA.
Πειραματισμός εμβρύου: Frankenstein Revisited
Συγγραφέας: Δρ: A.L.L.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 73 – ΕΜΒΡΥΪΚΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ: Ο ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ
American Life League
Πείτε μου, και μην πείτε ψέματα!
Ντοστογιέφσκι, Αδελφοί Καραμάζοφ[1].
Φιλοσοφία κατά της ζωής.
Τα εμβρυϊκά πειράματα είναι ένας μύθος: Μια ιστορία τρόμου που επινοήθηκε από το πουθενά από ακτιβιστές κατά της επιλογής σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σοκάρουν το κοινό, το οποίο έχει την κοινή λογική να γνωρίζει καλύτερα. Δεδομένου ότι δεν μπορούν να περιορίσουν τα δικαιώματα των γυναικών μέσω των δικαστηρίων ή των νομοθετών, οι αντι-εκτρωτικοί καταφεύγουν σε καθαρές κατασκευές και σε ξεκάθαρα ψέματα.
Όπως είπε η Ann Landers στη συνδικαλιστική συμβουλευτική στήλη της 16ης Ιουλίου 1985 για το θέμα αυτό: “Ποτέ στα 30 χρόνια που γράφω αυτή τη στήλη δεν έχω συναντήσει τόσο μισοψημένες διαστρεβλώσεις, πλήρη ψέματα και διαστρεβλωμένα γεγονότα που επινοήθηκαν για να κάνουν μια ιστορία να ακούγεται πιστευτή”[2].
Εισαγωγή.
Και έτσι κοίταξα και είδα ένα είδος πανό να ορμάει μπροστά, να στροβιλίζεται με άσκοπη ταχύτητα σαν να μη θα έπαιρνε ποτέ θέση- πίσω του ένα ατελείωτο τρένο ψυχών πίεζε προς τα εμπρός, τόσων πολλών που αναρωτιόμουν πώς ο θάνατος θα μπορούσε να αναιρέσει έναν τόσο μεγάλο αριθμό.
Δάντης, Η Κόλαση, Άσμα ΙΙΙ: 52-57.
Η Ann Landers και άλλοι φανατικοί τύποι των μέσων ενημέρωσης υπέρ των αμβλώσεων γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι, αν επιτρέψουν να φτάσουν στο κοινό οι λεπτομέρειες σχετικά με τα εμβρυϊκά πειράματα και άλλες ιστορίες τρόμου που σχετίζονται με τις αμβλώσεις, το αποτέλεσμα θα είναι απίστευτα επιζήμιο για την περίτεχνα κατασκευασμένη βιτρίνα πολιτισμού που καλλιεργούν οι προωθητές των αμβλώσεων.
Έτσι, όπως και όλοι οι άλλοι υπέρ των αμβλώσεων, απλά αγνοεί κάθε στοιχείο και αρνείται ότι τέτοιες πράξεις συμβαίνουν, ενώ ταυτόχρονα φωνάζει “ψέματα!” και “κατασκευές!”.
Η ψυχολογία των εμβρυϊκών πειραμάτων.
Οι συνεχιζόμενες διαφωνίες μας σχετικά με την έρευνα σε έμβρυα, τις αμβλώσεις ή τη μη θεραπεία νεογνών με σοβαρές αναπηρίες δεν οφείλονται σε έλλειψη γεγονότων ή έλλειψη κοινών αρχών, αλλά σε διαφορετικά οράματα για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και για τη φύση και τον σκοπό της ανθρώπινης ζωής.
Ηθικολόγος Hans Tiefel[3].
Ο ρόλος της ενοχής.
Τα εμβρυϊκά πειράματα είναι απλώς ένα σχετικά μικρό απότοκο της νοοτροπίας κατά της ζωής, η οποία καθοδηγείται από την ενοχή, διότι όσο βαθιά κι αν προσπαθούν να την θάψουν οι οπαδοί της, η συνείδησή τους συνεχίζει να τους βασανίζει. Ξέρουν ότι η δολοφονία είναι λάθος, και οι πειραματιστές εμβρύων αισθάνονται λίγο καλύτερα αν μπορούν να αποσπάσουν κάποιο καλό από το τρομακτικό μακελειό που προκαλούν οι αμβλωτές. Όπως πολύ σωστά έχει πει ο Paul Ramsey: “Είμαστε αποφασισμένοι να αποσπάσουμε με τα επιστημονικά μας έργα κάποιο καλό από την ενοχική βλαπτικότητα της εμβρυϊκής ζωής”[4].
Ο William Gaylin και ο Marc Laape (πρόεδρος και συνεργάτης για τις βιολογικές επιστήμες στο Ινστιτούτο Hastings), επέδειξαν αυτό το βασανιστικό αίσθημα ενοχής όταν ισχυρίστηκαν ότι: Εφόσον γνωρίζουμε ότι πρόκειται να καταστρέψουμε, να διαμελίσουμε και να πετάξουμε το έμβρυο σε μια διαδικασία γνωστή ως άμβλωση, φαίνεται μικρή προσβολή να το εκθέσουμε στο εμβόλιο της ερυθράς λίγο πριν από αυτή την αποβολή. Η ιατρική δεοντολογία “μην κάνεις κακό” θα παραβιαζόταν, φυσικά, αλλά έχουμε ήδη παραβιάσει αυτή την αρχή όταν αποδεχθήκαμε την έννοια της άμβλωσης. Η τελική βλάβη της καταστροφής του εμβρύου ευτελίζει αυτό που προηγείται[5].
Και ο Dr. Jerald Gaull, επικεφαλής της παιδιατρικής έρευνας στο Ινστιτούτο Βασικής Έρευνας για τη Νοητική Καθυστέρηση της Πολιτείας της Νέας Υόρκης στο Staten Island, λέει: “Αντί να είναι ανήθικο να κάνουμε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι ανήθικο είναι μια τρομερή διαστροφή της ηθικής να πετάμε αυτά τα έμβρυα στον αποτεφρωτήρα, όπως γίνεται συνήθως, αντί να πάρουμε κάποιες χρήσιμες πληροφορίες”[6].
Αντιπαραβάλλετε αυτού του είδους τη στάση με εκείνη του Dr. Andre E. Hellegers, καθηγητή Μαιευτικής και διευθυντή του Ινστιτούτου Kennedy του Πανεπιστημίου Georgetown για τη μελέτη της βιοϊατρικής ηθικής, ο οποίος έχει προσδιορίσει τη στάση που πρέπει να έχουν οι ερευνητές με οποιαδήποτε ηθική.
Κανείς δεν μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή του για έρευνα σε έμβρυο που έχει υποστεί έκτρωση. Το να ζητάμε από μια μητέρα που επιθυμεί έκτρωση να συναινέσει σε ένα πείραμα πάνω στο έκτρωμα δεν έχει νόημα. Θα ήταν σαν να ζητάμε τη συγκατάθεση ενός γονέα που έχει εγκαταλείψει ή κακοποιήσει ένα παιδί. Για μένα, είναι σαν να λέει ένας Ναζί: “Αφού έτσι κι αλλιώς θα βάλουμε όλους αυτούς τους Εβραίους στον θάλαμο αερίων, ας βγάλουμε κάτι καλό από αυτούς κάνοντας πρώτα ιατρικά πειράματα”[7].
Φυσικά, οι Ναζί γιατροί είπαν αυτά τα πράγματα προς υπεράσπισή τους κατά τη διάρκεια των δικών της Νυρεμβέργης. Ο Δρ Julius Hallervorden κατέθεσε ότι είπε ότι “αν πρόκειται να σκοτώσετε όλους αυτούς τους [Εβραίους] ανθρώπους, τουλάχιστον βγάλτε τους εγκεφάλους, ώστε να αξιοποιηθεί το υλικό”[8].
Αυτή η ενοχή έχει αυξηθεί σε τεράστιο βαθμό καθώς ο αριθμός των νεκρών ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια, και μόνο περισσότερες και νεότερες υποσχέσεις για “ωφέλιμα” πειράματα θα την απαλύνουν. Φυσικά, η ενοχή αυτή αυξάνεται εκθετικά. Οι ερευνητές αναζητούν απεγνωσμένα νέες χρήσεις για ζωντανούς εμβρυϊκούς ιστούς- τη νόσο του Πάρκινσον, τη νόσο Αλτσχάιμερ, τις κακώσεις του νωτιαίου μυελού και του εγκεφάλου- τον νεανικό διαβήτη, τα ρετινοβλαστώματα και ούτω καθεξής. Υπάρχουν τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια περιπτώσεις των παραπάνω ασθενειών και τραυματισμών στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα. Παρόλο που δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι η μεταμόσχευση εμβρυϊκού ιστού θα βοηθήσει οποιονδήποτε, και μόνο η πιθανότητα να βοηθηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι βοηθάει να κατευναστούν κάπως οι τεράστιες ενοχές.
Η βιολογική “ολισθηρή κλίση”.
Ο “ολισθηρός κατήφορος” δεν έχει αποδειχθεί ποτέ πιο έντονα από ό,τι στα εμβρυϊκά πειράματα. Η βιοηθικολόγος Mary B. Mahowald του Κέντρου Hasting λέει ότι: Όπως συμβαίνει με πολλά προβληματικά ηθικά ζητήματα, το επιχείρημα της ολισθηρής πλαγιάς είναι εφαρμόσιμο στη μεταμόσχευση εμβρυϊκών ιστών. Για παράδειγμα, μπορεί αρχικά να επιτρέψουμε μόνο τη μεταμόσχευση ιστών από νεκρά έμβρυα. Εάν αυτό δεν αποδειχθεί επιτυχές ή επαρκές, μπορούμε στη συνέχεια να μεταμοσχεύσουμε ιστούς από μη βιώσιμα αλλά ζωντανά έμβρυα. Η ρουτινικοποίηση της πρακτικής αυτής θα μπορούσε να οδηγήσει στη μεταμόσχευση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του εγκεφάλου, στη μεταμόσχευση ολόκληρων εγκεφάλων από βιώσιμα έμβρυα ή στη συλλογή οργάνων από άλλους δότες που δεν είναι νεκροί, αλλά πεθαίνουν ή είναι χρόνια άρρωστοι[9].
Ξεκινήσαμε τη διαδικασία σαμποτάζ της γονιμότητάς μας με την τεχνητή αντισύλληψη, φυσικά, και προχωρήσαμε στην “κηπουρική” έκτρωση. Στη συνέχεια, προσπαθήσαμε να βγάλουμε το καλό από την κατάσταση με τη συλλογή οργάνων από νεκρά προγεννημένα μωρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να αρχίσουμε να πειραματιζόμαστε με ζωντανά προγεννημένα μωρά. Τώρα συλλέγουμε όργανα, όχι μόνο από ζωντανά προγεννημένα μωρά, αλλά και από νεογέννητα βρέφη!
Επομένως, τα πειράματα και οι μεταμοσχεύσεις εμβρυϊκού ιστού έχουν ήδη οδηγήσει στην παιδοκτονία. Αυτές, σε συνδυασμό με τα αλλόκοτα οράματα των ευθανασιαστών, σύντομα θα απαιτήσουν σίγουρα την άμεση ευθανασία ενηλίκων.
Ιατρικά πειράματα σε ζωντανά προγεννημένα μωρά.
Η ίδια η πιθανότητα ότι μπορεί να βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα ανθρώπινο πρόσωπο με την πλήρη έννοια του όρου συνιστά, κατά τη γνώμη μου, ένα απόλυτο βέτο κατά οποιουδήποτε είδους [εμβρυϊκού] πειραματισμού.
Ο βιοηθικολόγος Bernard Haring[10].
Εισαγωγή.
Πολλοί φιλοζωϊκοί (και όλοι οι φιλοαμβλωτές) χλευάζουν τις ιστορίες εμβρυϊκών πειραματισμών που μοιάζουν να προέρχονται από ταινίες τρόμου κατηγορίας “Β”. Όμως η φρίκη είναι πραγματική και περιγράφεται όχι στην ευρεία οθόνη, αλλά σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά.
Αν αυτές οι φρικαλεότητες προβάλλονται και περιγράφονται με υπερηφάνεια στις ιατρικές εκδόσεις του κόσμου, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε ποιες φρικτές πρακτικές διεξάγονται κρυφά!
Μερικά παραδείγματα δημοσιευμένων πειραμάτων σε ζωντανά προγεννημένα μωρά παρατίθενται παρακάτω.
Βασανιστήρια σε προχωρημένο στάδιο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ερευνητές από τέσσερις βρετανικές ιατρικές σχολές άρχισαν πειράματα σε ζωντανά, όψιμα μωρά που είχαν κάνει έκτρωση. Ο Δρ Ίαν Ντόναλντ, ο Βρετανός γυναικολόγος που πρώτος εφάρμοσε τους υπερήχους στη μαιευτική, δήλωσε στον πατέρα Πολ Μαρξ της Human Life International ότι ήταν προσωπικά μάρτυρας πειραμάτων που γίνονταν σε βραχύβια ζωντανά μωρά που είχαν κάνει έκτρωση στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας. Τα μωρά, στα οποία δεν δόθηκε καν το έλεος του αναισθητικού, σπαρταρούσαν και έκλαιγαν με αγωνία, και όταν η χρησιμότητά τους είχε λήξει, τα εκτελούσαν και τα πετούσαν ως σκουπίδια[11].
Αυτή είναι η απάνθρωπη κληρονομιά των αμβλώσεων.
Αποκεφαλισμός και πειραματισμός.
Στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι στη Φινλανδία, ο Δρ Peter Adam του Πανεπιστημίου Case Western Reserve συμμετείχε σε πειράματα με αγέννητα μωρά έως 21 εβδομάδων κύησης, τα οποία εκτρώθηκαν με υστεροτομή (έκτρωση τύπου καισαρικής τομής). Τα μωρά κρατήθηκαν ζωντανά και στη συνέχεια τους αποκόπηκε το κεφάλι (οι ερευνητές θεώρησαν ότι ένας τέτοιος όρος ήταν πολύ φρικιαστικός για να τον χρησιμοποιήσουν, οπότε χρησιμοποίησαν την κλασική ορολογία της νεοελληνικής γλώσσας “απομόνωση χειρουργικά από τα άλλα όργανα”[12]).
Αυτό ήταν το ίδιο είδος “έρευνας” που διεξήγαγαν Ρώσοι εργαστηριακοί υπάλληλοι οι οποίοι είχαν κρατήσει ζωντανά “χειρουργικά απομονωμένα” κεφάλια σκύλων στις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Ο υποτιθέμενος σκοπός αυτής της “έρευνας”, όπως περιγράφεται στο τεύχος Ιουνίου 1973 του Medical World News, ήταν να διαπιστωθεί η ικανότητα χημικής επεξεργασίας των ζωντανών εμβρυϊκών εγκεφαλικών κυττάρων. Οι κρανιακοί ιστοί διατηρήθηκαν ζωντανοί για έως και 30 λεπτά με την άντληση υγρών μέσω του εγκεφάλου.
Ο δρ Adam παρουσίασε αργότερα τα αποτελέσματα του πειράματός του σε συμπόσιο της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρείας και δημοσίευσε επίσης τα συμπεράσματά του στα Transactions of the American Pediatric Society και στο Acta Paediatrica Scandinavica.
Το Ομοσπονδιακό Μητρώο της 8ης Αυγούστου 1975 σημείωσε τις λεπτομέρειες αυτού του ιδιαίτερα φρικτού πειράματος, το οποίο απηχούσε πολύ έντονα εκείνα που γίνονταν στα ναζιστικά νοσοκομεία,
Για να μάθουμε αν ο ανθρώπινος εμβρυϊκός εγκέφαλος μπορούσε να μεταβολίσει τα κετονικά σώματα ως εναλλακτική λύση στη γλυκόζη, απομονώθηκε ο μεταβολισμός του εγκεφάλου σε 8 ανθρώπινα έμβρυα (12-17 εβδομάδων κύησης) μετά από έκτρωση με υστεροτομία με αιμάτωση του κεφαλιού χωριστά από το υπόλοιπο σώμα. Η μελέτη αυτή, που διεξήχθη στη Φινλανδία, έδειξε ότι το ανθρώπινο έμβρυο, όπως και τα ζωικά έμβρυα που είχαν μελετηθεί προηγουμένως, μπορεί να τροποποιήσει τις μεταβολικές διεργασίες ώστε να χρησιμοποιεί τα κετονικά σώματα[12].
Όταν οι συνάδελφοί του τον επέκριναν για τα φρικιαστικά πειράματά του, ο δρ Άνταμ απάντησε ότι “από τη στιγμή που η κοινωνία έχει κηρύξει το έμβρυο νεκρό και έχει καταργήσει τα δικαιώματά του, δεν βλέπω κανένα ηθικό πρόβλημα … Ποιανού τα δικαιώματα θα προστατεύσουμε όταν αποφασίσουμε ότι το έμβρυο δεν θα ζήσει;”[12].
Λεηλασία σωμάτων.
Η Washington Post της 15ης Μαρτίου 1973 ανέφερε ότι ο Δρ Τζέραλντ Γκάουλ, επικεφαλής της Παιδιατρικής στο Ινστιτούτο Βασικών Ερευνών για τη Νοητική Καθυστέρηση της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, “… εγχέει ραδιενεργά χημικά σε εύθραυστους ομφάλιους λώρους εμβρύων που μόλις αφαιρέθηκαν από τη μήτρα της μητέρας τους σε εκτρώσεις. Ενώ η καρδιά χτυπάει ακόμα, αφαιρεί τον εγκέφαλο, τους πνεύμονες, το συκώτι και τους νεφρούς τους για μελέτη”[13].
Παρατηρήστε πώς αυτό το φάντασμα δεν περίμενε ούτε ένα μήνα μετά την απόφαση Roe v. Wade προκειμένου να διεξάγει τα φρικιαστικά πειράματά του!
Τα καλύτερα έργα του Θεού: “Απλά σκουπίδια”.
Ο αντιπρόσωπος Mark Siljander (R-Michigan) κατέθεσε στο Κογκρέσο για το πώς ένας καθηγητής πανεπιστημίου “… πραγματοποίησε ένα πείραμα που περιελάμβανε τα κομμένα κεφάλια 12 εμβρύων που ελήφθησαν με κοιλιακή υστεροτομή. Στο έμβρυο δεν χορηγήθηκε αναισθητικό όταν οι γιατροί έκοψαν το στομάχι του- οι γιατροί υποστήριξαν ότι αυτό δεν απασχολούσε τους πειραματιστές, διότι, όπως το έθεσαν οι “γιατροί”, “ένα μωρό που έχει υποστεί έκτρωση είναι απλώς σκουπίδι”[13].”[14
Precious Monkeys (Πολύτιμοι πίθηκοι).
Ένας Αυστραλός νομοθέτης ρώτησε έναν ερευνητή γενετικής γιατί χρησιμοποιούσε ανθρώπινα έμβρυα στα πειράματά του και όχι έμβρυα πιθήκων, και ο ερευνητής απάντησε ότι “τα έμβρυα πιθήκων ήταν πιο πολύτιμα, καθώς υπήρχαν λιγότερα διαθέσιμα από τα ανθρώπινα έμβρυα”[14].
Έτσι, τώρα έχουμε περιοριστεί στο να αξιολογούμε τη συνολική αξία ενός ζωντανού ανθρώπινου όντος με βάση καθαρά τη σπανιότητά του σε σύγκριση με τα ζώα.
Άλλες φρικαλεότητες.
Τα παραπάνω αποτρόπαια παραδείγματα πειραματισμού σε προγεννημένα μωρά δεν αποτελούν μεμονωμένες παρεκκλίσεις. Όποτε οι αμβλωτές και άλλοι γιατροί υπέρ του θανάτου μπορούν να βρουν μια μυστική θέση στην οποία μπορούν να κρύψουν τις αποκρουστικές δραστηριότητές τους από το κοινό, θα διαπράξουν φρικαλεότητες σχεδόν απίστευτες.
Σχεδόν κάθε βδελυγμία που μπορεί να διαπραχθεί εναντίον των προγεννημένων διαπράττεται εναντίον τους σε δώδεκα μεγάλες αμερικανικές πόλεις.
Άλλα παραδείγματα αποτρόπαιων εμβρυϊκών πειραμάτων που έχουν αποκαλυφθεί περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
– Τον Μάρτιο του 1972, ο Wilhamine Dick, ο οποίος μιλούσε στις ακροάσεις της Επιτροπής Νόμου περί Αμβλώσεων της Πενσυλβάνια Shapp, δήλωσε ότι οι αμβλωτές στο Νοσοκομείο Γυναικών McGee πακετάριζαν τα μωρά που είχαν κάνει έκτρωση σε προχωρημένο στάδιο σε πάγο ενώ ήταν ακόμα ζωντανά και τα έστελναν σε εργαστήρια για πειράματα[15].
– Τον Μάιο του 1972, το New England Journal of Medicine ανέφερε ένα πείραμα για να διαπιστωθεί αν οι ιοί του εμβολίου ερυθράς που χορηγήθηκαν σε έγκυες γυναίκες ήταν ικανό να μολύνουν τα μωρά τους. Αφού “εμβολιάστηκαν” οι μητέρες, τα μωρά που γεννήθηκαν σε προχωρημένη ηλικία έκαναν έκτρωση για να δουν τι επιπτώσεις είχε πάνω τους το εμβόλιο. Σύμφωνα με το περιοδικό, “τα περισσότερα από τα δείγματα, που ελήφθησαν με υστεροτομή, παραδόθηκαν στο εργαστήριο περιβαλλόμενα ακόμη από άθικτες μεμβράνες”[16].
– Τον Μάρτιο του 1973, ο Γενικός Εισαγγελέας του Κονέκτικατ κατέθεσε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών ότι, στο νοσοκομείο Yale-New Haven, ένα ζωντανό, βιώσιμο αγόρι που είχε κάνει έκτρωση είχε τεμαχιστεί χωρίς αναισθησία μέχρι που τελικά πέθανε[15].
– Ένας συγκεκριμένος Δρ Κεκομάκι έπαιρνε μωρά που είχαν υποστεί έκτρωση σε προχωρημένο στάδιο και, ενώ ήταν ακόμη ζωντανά, τα έκοβε σε φέτες και λεηλατούσε τα όργανά τους, χωρίς καν να τους δώσει αναισθητικό. Μια νοσοκόμα παρακολούθησε μια περίπτωση και είπε ότι “πήραν το έμβρυο και του άνοιξαν την κοιλιά. Είπαν ότι ήθελαν το συκώτι του. Έβγαλαν το μωρό από τη θερμοκοιτίδα και ήταν ακόμα ζωντανό. Ήταν αγόρι. Είχε πλήρες σώμα, με χέρια, πόδια, στόμα και αυτιά. Είχε ακόμα και ούρα”. Κληθείς να εξηγήσει τους λόγους για αυτό το αποτρόπαιο “πείραμα”, ο Kekomaki απάντησε ότι “ένα μωρό που έχει κάνει έκτρωση είναι απλά σκουπίδια”[17].
Η απάντηση του Κογκρέσου.
Παρακινούμενο σε δράση από τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πειραμάτων όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, το Κογκρέσο, στις 30 Σεπτεμβρίου 1982, ενέκρινε μια τροπολογία που απαγόρευε στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας να διεξάγουν ή να υποστηρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο: “… έρευνα ή πείραμα στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στο εξωτερικό σε ζωντανό ανθρώπινο έμβρυο ή βρέφος, είτε πριν είτε μετά από τεχνητή έκτρωση, εκτός εάν η έρευνα ή το πείραμα αυτό γίνεται με (μοναδικό) σκοπό την εξασφάλιση της επιβίωσης του εν λόγω εμβρύου ή βρέφους”[18].
Όχι πάλι αυτό το παλιό παλιό καρύδι!
Η δική μου έρευνα έχει επικεντρωθεί με την ελπίδα να παράσχω κάποιες πληροφορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανακούφιση του πόνου και της ταλαιπωρίας των ατόμων που πάσχουν από νευρολογικές ασθένειες. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι ο απόλυτος οδηγός για όλα όσα κάνω … Αν πρέπει να βασιστώ στο θάνατο ενός άλλου ατόμου προκειμένου να παρατείνω τη ζωή ενός άλλου, το απορρίπτω και το έχω κάνει αυτό πολύ έντονα.
Keith Crutcher, Ph.D.[19]
Play It Yet Again, Sam …
Εάν μια συγκεκριμένη στρατηγική λειτουργεί για τους αντι-ζωιστές σε έναν τομέα, είναι βέβαιο ότι θα την εφαρμόσουν σε συναφείς τομείς προκειμένου να προωθήσουν τους σκοπούς τους. Αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο από κάθε ομάδα έμπειρων στρατηγικών.
Ένα από τα πιο αποτελεσματικά τεχνάσματα που χρησιμοποίησαν οι υποστηρικτές των αμβλώσεων για να επιτύχουν την άμβλωση κατά παραγγελία ήταν ο παλιός ισχυρισμός περί “διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους”. Αυτή η φράση (η οποία στοχεύει πάντοτε στην Καθολική Εκκλησία) ουσιαστικά υποστηρίζει ότι, αν οποιαδήποτε κυβερνητική υπηρεσία ή ιδιωτικός οργανισμός υποστηρίζει ή εξαγγέλλει οποιαδήποτε πολιτική που τυχαίνει να συμπίπτει με τις διδασκαλίες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τότε η πολιτική πρέπει να καταργηθεί, επειδή “επιβάλλει μια θρησκευτική άποψη στον πληθυσμό στο σύνολό του” και, επομένως, αποτελεί “ανεπίτρεπτη παραβίαση του παραπετάσματος του διαχωρισμού μεταξύ εκκλησίας και κράτους”.
Δεν φαίνεται ποτέ να περνάει από το μυαλό των “γυναικοκρατών” ότι οι δικές τους πολιτικές και απόψεις αντικατοπτρίζουν επίσης θρησκευτικές διδασκαλίες, αυτές των υπερφιλελεύθερων αιρέσεων, όπως οι Οικουμενιστές Ενωτικοί, η Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού και, φυσικά, η ίδια η θρησκεία των Ανθρωπιστών.
Οι “ειδικοί” μιλούν.
Ήδη από το 1977, αρκετοί καθηγητές νομικής δημοσίευσαν άρθρα που υποστήριζαν ότι οι όποιοι υπάρχοντες περιορισμοί στα εμβρυϊκά πειράματα θα πρέπει να καταργηθούν, επειδή βασίζονται σε μια “ιουδαιοχριστιανική παραδοχή” και ότι δεν υπάρχει “καμία εξωγενής κοσμική δικαιολογία” για την προστασία των αγέννητων[20].
Λίγο αργότερα, ο Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ δήλωσε ότι, εάν ψηφιστεί νομοθεσία που να περιορίζει τα εμβρυϊκά πειράματα, την εξωσωματική γονιμοποίηση ή τη γενετική χειραγώγηση του ανθρώπου με οποιονδήποτε τρόπο, οι ρυθμίσεις αυτές θα μπορούσαν να προσβληθούν με την αιτιολογία ότι παραβιάζουν τον συνταγματικό διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας[21].
Μένει να δούμε αν αυτοί οι “διακεκριμένοι” μελετητές θα υποστήριζαν μια προσπάθεια απόρριψης των νόμων κατά του βιασμού και του φόνου επειδή βασίζονται σε μια “ιουδαιοχριστιανική προϋπόθεση”.
Η ουμανιστική άποψη για τα μωρά ανθρώπους.
Δεδομένου ότι οι ανθρωπιστές δεν έχουν πραγματικά καμία χρήση για την ανθρώπινη ψυχή, βλέπουν φυσικά τους ανθρώπους ως ένα ακόμη είδος ζώου, το οποίο μπορεί να αναπαραχθεί ή να αφαιρεθεί ή να αλλοιωθεί γενετικά κατά βούληση.
Ο “βιοηθικολόγος” Michael Lockwood αναφέρει ότι
Από τη δική μου άποψη, δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς κακό στο να πειραματίζεσαι με ανθρώπινα έμβρυα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πρόθεση επανεμφύτευσής τους, και επομένως δεν υπάρχει ιδιαίτερο νόημα, από ηθικής άποψης, να αναζητάς εναλλακτικές λύσεις … Θα έπρεπε να σκεφτώ ότι, από κάθε λογική άποψη, ήταν πολύ προτιμότερο να πειραματιστείς σε μια σχεδόν μικροσκοπική μάζα από άψυχο πρωτόπλασμα παρά σε ένα ον που αισθάνεται, που νοιάζεται, έστω και διαφορετικού είδους[22].
Το 1974, ο FDA ενέκρινε μια προσταγλανδίνη Prostin F2 Alpha, για χρήση στις αμβλώσεις του δεύτερου τριμήνου. Η χρήση αυτής της ένωσης οδηγεί συχνά στη γέννηση ενός ζωντανού μωρού στα τέλη του δεύτερου και στις αρχές του τρίτου τριμήνου, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί σε πειράματα. Ο δρ Durt Hirshhorn του νοσοκομείου Sinai της Νέας Υόρκης δήλωσε ενθουσιασμένος ότι “… με τις προσταγλανδίνες, μπορείτε να οργανώσετε ολόκληρη την άμβλωση έτσι ώστε [το μωρό] να βγει βιώσιμο με την έννοια ότι μπορεί να επιβιώσει ώρες ή μια ημέρα … Δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό το έμβρυο παιδί, επομένως μπορούμε να το θεωρήσουμε ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι ιστού”[23].
Χίμαιρες: Ακόμα ένα βήμα προς τα κάτω στην κατηφόρα.
Καθώς οι σταδιακά βελτιούμενες τεχνικές επιτρέπουν την ανάπτυξη του εμβρύου σε μεταγενέστερα και πιο ώριμα στάδια, τότε το ζήτημα της διάθεσης θα αντιμετωπιστεί κατά μέτωπο με τη μορφή των ακόλουθων προς το παρόν άλυτων ερωτημάτων Πότε τα έμβρυα αποκτούν το καθεστώς της προστατευτέας ανθρωπότητας; … Εάν φθάσουν στο τέλος της ζωής τους, θα γίνουν τελικά δεκτά στην ανθρώπινη κοινότητα ή θα εξακολουθήσουν να θεωρούνται υλικό κατάλληλο για περαιτέρω πειράματα; …
Ο βιοηθικολόγος Robert S. Morison[24].
Εισαγωγή.
Αυτή η πλήρης αδιαφορία για τα ηθικά όρια στον πειραματισμό των εμβρύων έχει οδηγήσει σε απολύτως προβλέψιμα αποτελέσματα. Μερικά από τα πειράματα σε προγεννημένα μωρά και γονιμοποιημένα ωάρια που λαμβάνουν χώρα τώρα έχουν οδηγήσει σε φρικαλεότητες που φαίνονται σχεδόν σατανικές στην έκταση και την εκτέλεσή τους.
Η επιστημονική μας κοινότητα έχει φτάσει στο σημείο όπου η αναζήτηση απόκρυφης “γνώσης”, ανεξάρτητα από το πόσο παράξενη ή εντελώς άχρηστη είναι, είναι υψίστης σημασίας, και καμία άλλη σκέψη δεν μπορεί να επιτραπεί να περιορίσει έστω και κατ’ αρχάς αυτή την αλόγιστη βιασύνη με οποιοδήποτε ουσιαστικό τρόπο.
Ένα από τα πραγματικά τρομακτικά φαντάσματα που στοιχειώνουν τώρα ορισμένους υπέρμαχους της ζωής περιλαμβάνει την εφεύρεση πραγματικών χίμαιρων, γενετικών συνδυασμών με χαρακτηριστικά ανθρώπου και ζώου. Αυτές αντιπροσωπεύουν ένα νέο (και, σύμφωνα με τους πειραματιστές, “εξαιρετικά ελπιδοφόρο”) πεδίο μελέτης.
Σύζευξη ανδρών και χάμστερ.
Η νέα τεχνολογία των χίμαιρων χρησιμοποιείται ήδη ευρέως για τη δοκιμή της ανδρικής γονιμότητας. Σύμφωνα με το Γραφείο Αξιολόγησης Τεχνολογίας (OTA) του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών, οι άνδρες μπορούν να μάθουν αν το σπέρμα τους είναι στείρο ή όχι, διεισδύοντας σε αυγά χάμστερ,
Δοκιμή διείσδυσης αυγών χάμστερ: Το σπέρμα του συζύγου επωάζεται με αυγά χάμστερ και παρακολουθείται για ενδείξεις γονιμοποίησης. Αν και η διείσδυση των ωαρίων από ένα σπέρμα αποτελεί ένδειξη φυσιολογικού σπέρματος, η αξιοπιστία και η σημασία της εξέτασης είναι αμφιλεγόμενη. Τροφή για σκέψη: η σύλληψη μεταξύ ενός ζώου και ενός ανθρώπου πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια αυτής της εργαστηριακής διαδικασίας. Μέσο κόστος: 275 δολάρια (35-390 δολάρια)[25].
Το “εξανθρωπισμένο ποντίκι”.
Ο Δρ J. Michael McCune του Γενικού Νοσοκομείου του Σαν Φρανσίσκο δημιούργησε αυτό που τα μέσα ενημέρωσης χαρακτήρισαν αμέσως “εξανθρωπισμένο ποντίκι”.
Ο McCune δεν ήθελε να πειραματιστεί με τον ιό του AIDS κάνοντας ένεση σε ενήλικες ανθρώπους και, με δεδομένο ότι το AIDS μολύνει μόνο ανθρώπους, έκανε αυτό που σε κάποιους φαίνεται λογικό βήμα.
Ένα δημοσίευμα των New York Times τον Οκτώβριο του 1990 εξηγεί ότι “τα ζώα, των οποίων οι ιστοί οργάνων προέρχονται από εκείνους των ανθρώπινων εμβρύων, παρέχουν μια μοναδική ευκαιρία να μετρηθεί η αποτελεσματικότητα των διαφόρων αντιικών φαρμάκων”[26].
Το άρθρο συνέχισε περιγράφοντας πώς ο McCune, του οποίου η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, αφαιρεί το θύμο, το συκώτι και τους λεμφαδένες από αμβλωμένα ανθρώπινα μωρά κύησης έως και 22 εβδομάδων και προχωρά στη διαίρεσή τους σε εκατοντάδες κομμάτια μεγέθους ρυζιού.
Αυτά τα εμφυτεύει κάτω από τους νεφρούς νεαρών ποντικιών και, μέσα σε λίγες ημέρες, τα αιμοφόρα αγγεία των ποντικιών μετακινούνται στον ανθρώπινο ιστό και τον υποστηρίζουν καθώς αναπτύσσεται. Μετά από ένα μήνα περίπου, τα κομμάτια σε μέγεθος ρυζιού εξελίσσονται σε μικροσκοπικά πλήρη ανθρώπινα όργανα διαμέτρου περίπου ενός εκατοστού, με τα οποία μπορούν στη συνέχεια να γίνουν πειράματα.
Και νομίζατε ότι τα πίτμπουλ ήταν κακά …
Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα του διάσημου καρδιοχειρουργού Κρίστιαν Μπάρναρντ ήταν να “… πάρει έναν μπαμπουίνο και να τον ψύξει, να ξεπλύνει το αίμα του με νερό και μετά να τον γεμίσει με ανθρώπινο αίμα”.
Ένα άλλο έργο που ευχόταν να είχε το χρόνο και τους πόρους να κάνει ήταν να μεταμοσχεύσει ένα δεύτερο κεφάλι σε ένα σκύλο[27].
Και ονειρεύονται …
Πρέπει να αναγνωρίσουμε γιατί η χρήση του ανθρώπινου εμβρυϊκού ιστού υποστηρίζεται κατ’ αρχάς: ακριβώς επειδή ΕΙΝΑΙ ανθρώπινος.
Ralph DeGeorgio, M.D.[28].
Διεστραμμένες φαντασιώσεις.
Πολλοί επιστήμονες, μεθυσμένοι από την ευφορία του να βαδίζουν εκεί όπου κανένας άνθρωπος δεν έχει τολμήσει να πάει πριν, βουτούν με τα μούτρα σε ερευνητικές κατευθύνσεις που θα ήταν αδιανόητες πριν από λίγα χρόνια. Εκτός από τις απόκρυφες γνώσεις, έχουν αποκτήσει και μια επικίνδυνη ελιτίστικη συμπεριφορά. Όπως καυχιόταν ένας κορυφαίος ερευνητής, “[οι επιστήμονες] έχουν το δικαίωμα να ασκούν τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες στα όρια … καθώς οι λαϊκές συμπεριφορές αγωνίζονται να φτάσουν αυτά που μπορούν να κάνουν οι επιστήμονες”[29].
Με άλλα λόγια, η ηθική και η δεοντολογία, μαζί με την κρίση, έχουν θυσιαστεί προκειμένου να προωθηθεί η τρελή επιδίωξη της γνώσης. Αυτή η φιλοσοφία έχει καταστρέψει όλα τα όρια, έτσι ώστε τώρα ο κανόνας είναι, πολύ απλά, ότι αν μπορεί να γίνει, πρέπει να γίνει, και ας είναι καταραμένες οι συνέπειες.
Για παράδειγμα, αν οι ερευνητές συνεχίσουν τις σημερινές ερευνητικές κατευθύνσεις, σύντομα θα είναι δυνατόν μια γυναίκα να συλλάβει και να γεννήσει τη δική της (μικρότερη) πανομοιότυπη δίδυμη αδελφή- θα είναι δυνατόν να επιτραπεί στα ανθρώπινα έμβρυα να κυοφορήσουν σε πιθήκους διαφόρων ειδών (ή ακόμη και σε βοοειδή), προκειμένου να παρακαμφθούν τα νομικά εμπόδια που τώρα ξεφυτρώνουν κατά της παρένθετης μητρότητας- και ίσως σύντομα να είναι δυνατόν να εκπληρωθεί η μακροχρόνια ομοφυλοφιλική φαντασίωση της ανδρικής εγκυμοσύνης.
Πού μας οδηγούν;
Ο γνωστός Γάλλος βιολόγος δρ Ζαν Ροστάν έγραψε με κάθε σοβαρότητα πριν από μερικά χρόνια ότι
Εδώ και τώρα ο Homo Sapiens βρίσκεται στη διαδικασία να γίνει ο Homo Biologicus, ένα παράξενο δίποδο που θα συνδυάζει τις ιδιότητες της αυτοαναπαραγωγής χωρίς αρσενικά, όπως η πράσινη μύγα- της γονιμοποίησης του θηλυκού του από μεγάλη απόσταση, όπως το ναυτιλοειδές μαλάκιο- της αλλαγής φύλου, όπως τα ξιφοειδή- της ανάπτυξης από μοσχεύματα, όπως ο γαιοσκώληκας- της αντικατάστασης των τμημάτων που του λείπουν, όπως ο τρίτωντας- της ανάπτυξης εκτός του σώματος της μητέρας του, όπως το καγκουρό- και της χειμερίας νάρκης, όπως ο σκαντζόχοιρος. [30]
Αυτά δεν είναι τα τρελά όνειρα κάποιου μεμονωμένου κομπογιαννίτη. Πολλοί κορυφαίοι επιστήμονες έχουν ταχθεί υπέρ της δημιουργίας χίμαιρας εν μέρει ανθρώπινων και εν μέρει ζωικών ή φυτικών πλασμάτων, των οποίων η χρησιμότητα για διάφορους σκοπούς θα ενισχυόταν από τις νέες “ιδιότητές” τους.
Ο δρ Robert C. Gesteland, αναπληρωτής καθηγητής βιολογικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Northwestern του Ιλινόις, έχει προτείνει (1) τη διασταύρωση του ανθρώπου με τα φυτά, ώστε το μόνο που θα χρειαζόμασταν για τροφή θα ήταν νερό και ηλιακό φως- (2) την ανάπτυξη μιας υπηρετικής τάξης υπερεξυπνημένων πιθήκων- και (3) το καλύτερο από όλα, την αναπαραγωγή μιας φυλής ανθρώπων με ύψος μόνο 15 εκατοστά, γεγονός που θα μείωνε τη ρύπανση και θα εξοικονομούσε τους φυσικούς πόρους.
Προσέξτε τον Λέο τον σπιτόγατο!
Είναι αστείο πώς οι μορφωμένοι άνθρωποι συχνά δεν σκέφτονται τις πρακτικές πτυχές των ελπίδων και των ονείρων τους. Πιθανώς, αν τα όνειρα του Gesteland γίνονταν πραγματικότητα, (1) θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε ένα McDonald’s και απλώς να βόσκουμε στην άκρη του δρόμου, (2) θα δημιουργούσαμε και θα υποδουλώναμε ένα άλλο είδος και (3) θα συρρικνωνόμασταν σε σημείο που τα περιστέρια θα γίνονταν τα αρπακτικά μας και οι σπιτόγατοι θα ήταν συγκριτικά τόσο μεγάλοι όσο οι ελέφαντες.
Ο δρ Τζορτζ Χαλντέιν (ο αείμνηστος Βρετανός γενετιστής) προέβλεψε ότι θα μπορούσαμε να αναπαράγουμε μια φυλή ανθρωποειδών μεταλλαγμένων χωρίς πόδια με προεξέχουσες ουρές ή πόδια για διαστημικά ταξίδια. Άλλοι επιστήμονες θα ήθελαν να δουν γυναίκες να γεννούν αυγά που θα μπορούσαν να εκκολαφθούν ή να φαγωθούν (δηλαδή, να χρησιμοποιήσουμε τα ίδια μας τα μικρά ως γκουρμέ πηγή τροφής), ανθρώπους με βράγχια για να διευκολύνουν τα υποβρύχια ταξίδια και ανθρώπους με δύο σετ χεριών και βραχιόνων, το ένα για βαριές εργασίες και το άλλο για ελαφρότερες[31].
Είμαστε ήδη στο μεγαλύτερο μέρος του δρόμου προς τα κάτω στη “Σκάλα της αφύσικης ζωής” του Τζέραλντ Λιτς. Κοπάδια εμβρύων πρώτης ποιότητας βοοειδών διαπλέουν τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσα στις μήτρες θηλυκών κουνελιών. Οι λεσβίες κάνουν τώρα τους άνδρες περιττούς με τις τράπεζες σπέρματος. Η εκμετάλλευση των γυναικών ως “μήτρες προς ενοικίαση” είναι το πρώτο βήμα προς την παρθενογένεση και την πραγματική εξωσωματική κύηση.
Η τελευταία λέξη του Joseph Fletcher.
Η ανθρωπιστική θεμελίωση για τη χίμαιρα και άλλες εξωτικές έρευνες με τη χρήση προγεννημένων μωρών ίσως αναπόφευκτα ξεπήδησε από το πυρετώδες μυαλό του πιο ειλικρινούς και ριζοσπαστικού “βιοηθικολόγου” όλων των εποχών, του Joseph Fletcher, ο οποίος υποστήριξε ότι
Αν εξυπηρετείτο το μεγαλύτερο καλό του μεγαλύτερου αριθμού (δηλαδή το κοινωνικό καλό), θα ήταν δικαιολογημένη όχι μόνο η εξειδίκευση των ικανοτήτων των ανθρώπων με κλωνοποίηση ή με εποικοδομητική γενετική μηχανική, αλλά και η βιο-μηχανική ή ο βιο-σχεδιασμός παρα-ανθρώπων ή “τροποποιημένων ανθρώπων” ως χίμαιρες (εν μέρει ζώα) ή cyborg-ανδροειδή (εν μέρει προσθετικά). Θα ψήφιζα για την κλωνοποίηση στρατιωτών και επιστημόνων κορυφαίας ποιότητας ή για την προμήθειά τους με άλλα γενετικά μέσα, αν χρειάζονταν για να αντισταθμίσουν μια ελιτίστικη ή τυραννική συνωμοσία εξουσίας από άλλους κλωνοποιητές μια κατάσταση πραγματικά επιστημονικής φαντασίας, αλλά νοητή. Υποψιάζομαι ότι θα προτιμούσα να φτιάχνω και να χρησιμοποιώ υβρίδια ανθρώπου-μηχανής αντί για γενετικά σχεδιασμένους ανθρώπους για βαρετούς, μη ανταποδοτικούς ή επικίνδυνους ρόλους που είναι ωστόσο απαραίτητοι για την ευημερία της κοινότητας, ίσως για τον έλεγχο ύποπτων περιοχών για ρύπανση ή για τη διερεύνηση απειλητικών ηφαιστείων ή χιονοστιβάδων.
Οι άνθρωποι που επικαλούνται τον Θαυμαστό Νέο Κόσμο και το Δεκαεννέα Ογδόντα Τέσσερα και το Φαρενάιτ 451 ξεχνούν αυτό, ότι δηλαδή πρώτα στήνεται η τυραννία και μετά χρησιμοποιούνται οι γενετικοί έλεγχοι.
Η συντροφική αναπαραγωγή, είναι, επομένως, λιγότερο ανθρώπινη από την εργαστηριακή αναπαραγωγή πιο διασκεδαστική, για να είμαστε σίγουροι, αλλά με τον διαχωρισμό μας της δημιουργίας μωρών από την ερωτική πράξη, και τα δύο γίνονται πιο ανθρώπινα επειδή είναι θέματα επιλογής και όχι τυχαία. Αυτό είναι, φυσικά, ουσιαστικά η περίπτωση της προγραμματισμένης γονεϊκότητας. Δεν μπορώ να δω πώς είτε η ανθρωπότητα είτε η ηθική εξυπηρετούνται από τη γενετική ρουλέτα.
Για να είμαστε άνδρες πρέπει να έχουμε τον έλεγχο. Αυτός είναι ο πρώτος και ο τελευταίος ηθικός λόγος. Γιατί όταν δεν υπάρχει επιλογή, δεν υπάρχει δυνατότητα ηθικής δράσης. Ό,τι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε είναι α-ηθικό.
Τα δικαιώματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επίσημη αναγνώριση από την κοινωνία ορισμένων ανθρώπινων αναγκών, και καθώς οι ανάγκες αλλάζουν με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, έτσι και τα δικαιώματα θα πρέπει να αλλάζουν. Το δικαίωμα σύλληψης και γέννησης παιδιών πρέπει να περιορίζεται στο να δημιουργούμε εν γνώσει μας ανάπηρα παιδιά και η γενετική μας δίνει αυτή τη γνώση … Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι αυτές που επικυρώνουν τα δικαιώματα και όχι το αντίθετο[32].
Βιβλιογραφικές αναφορές: Εμβρυϊκός πειραματισμός.
[1] Ντοστογιέφσκι, Οι αδελφοί Καραμάζοφ. Όπως αναφέρεται στο Babette Francis. “Η εξωσωματική γονιμοποίηση και το φεμινιστικό δίλημμα: “Αυτή είναι η Τζένη””. Fidelity Magazine, Απρίλιος 1987, σελίδα 23.
[2] Richard Glasow. “Η Ann Landers διαστρεβλώνει κατάφωρα τα γεγονότα σχετικά με τα πειράματα σε μωρά που γεννιούνται μέσω έκτρωσης”. National Right to Life News, 22 Αυγούστου 1985, σελίδα 10.
[3] Ο ηθικολόγος Hans Tiefel. “Ο πειραματισμός του εμβρύου σε αντικρουόμενες προοπτικές”. Bioethics Reporter, Ιανουάριος 1984.
[4] Paul Ramsey. The Ethics of Fetal Research (Η ηθική της έρευνας σε έμβρυα). Yale University Press, New Haven, Connecticut, 1975.
[5] William Gaylin και Marc Laape (πρόεδρος και συνεργάτης για τις βιολογικές επιστήμες στο Ινστιτούτο Hastings). “Πολιτική του εμβρύου: The Debate on Experimenting with the Unborn” (Η συζήτηση για τα πειράματα με τα αγέννητα). Atlantic Monthly, Μάιος 1975.
[6] Ο Dr. Jerald Gaull, επικεφαλής της παιδιατρικής έρευνας στο Ινστιτούτο Βασικής Έρευνας για τη Νοητική Καθυστέρηση της Πολιτείας της Νέας Υόρκης στο Staten Island, αναφέρεται στο “Operations on Live Fetuses”. San Francisco Chronicle, 19 Απριλίου 1973, σελίδα 20.
[7] Δρ Andre E. Hellegers, καθηγητής μαιευτικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Kennedy του Πανεπιστημίου Georgetown για τη μελέτη της βιοϊατρικής ηθικής. Παρατίθεται στο άρθρο “‘Ζωντανή’ έρευνα για την άμβλωση εγείρει τα νεύρα ορισμένων, τις ελπίδες άλλων”. Medical World News, 5 Οκτωβρίου 1973, σελίδες 32, 33 και 36. Διατίθεται ως ανατύπωση #611 από το Institute of Society, Ethics, and Life Sciences, Hastings-on-Hudson, New York 10706.
[8] Ναζί γιατρός Julius Hallervorden, δίκη της Νυρεμβέργης, 1945. Παρατίθεται στο William Brennan. The Abortion Holocaust: Η σημερινή τελική λύση. Παραγγελία από Landmark Press, Post Office Box 13547, 1461 Dunn Road, St. Louis, Missouri 63138, ή Life Issues Bookshelf, Sun Life, Thaxton, Virginia 24174, τηλέφωνο: (703) 586-4898. 1983, 237 σελίδες.
[9] Mary B. Mahowald, Jerry Silver και Robert A. Ratcheson. “Οι ηθικές επιλογές στις μεταμοσχεύσεις εμβρυϊκών ιστών”. The Hastings Center Report, Απρίλιος 1987.
[10] Bernard Haring. Ηθική της χειραγώγησης. Νέα Υόρκη: Seabury Press, 1975. Σελίδες 198 και 199.
[11] Πατέρας Paul Marx, O.S.B. Confessions of a Pro-Life Missionary. Gaithersburg, Maryland: Human Life International, σελίδα 111.
[12] “Μελέτη εμβρύου μετά την άμβλωση ξεσηκώνει θύελλα”. Medical World News, 8 Ιουνίου 1973, σελίδα 21. Βλέπε επίσης Peter A.J. Adam, N. Ratha, E. Rohiala, et al. “Cerebral Oxidation of Glucose and D-Beta Hydroxy, Butyrate in the Isolated Perfused Human Head”. Transactions of the American Pediatric Society, 309:81, 1973.
[13] Joan Wester Anderson. “Πέρα από τα πειράματα με έμβρυα έκτρωσης, το νέο φάρμακο της Upjohn παραδίδει τέλειο έμβρυο για εργαστηριακή χρήση”. Our Sunday Visitor, 13 Απριλίου 1975, σελίδα 1. Επίσης αναφέρθηκε στην Washington Post, 15 Απριλίου 1973.
[14] Mark Kahabka. “Eugenics Revisited”. Fidelity Magazine, Ιούλιος/Αύγουστος 1988, σελίδα 13.
[15] Ντόναλντ ΝτεΜάρκο. Στη μήτρα της μητέρας μου: Η υπεράσπιση της φυσικής ζωής από την Καθολική Εκκλησία. Manassas, Βιρτζίνια: Trinity Communications. 1987. Σελίδα 133.
[16] Anttis Vaheri, Time Vesikari, et al. “Απομόνωση εξασθενημένου ιού ερυθράς-εμβολίου από ανθρώπινα προϊόντα σύλληψης και από τον τράχηλο της μήτρας”. New England Journal of Medicine. May 18, 1972, Volume 286, Number 20, pages 1,071 to 1,074.
[17] Our Sunday Visitor. “Cardinal Relates Horror Story About Human Fetuses” (Καρδινάλιος διηγείται ιστορία φρίκης για τα ανθρώπινα έμβρυα). 29 Μαρτίου 1987, σελίδα 23.
[18] Robert W. Lee. “How Planned Parenthood Uses $30 Million in Tax Money to Promoting Abortion” (Πώς η Planned Parenthood χρησιμοποιεί 30 εκατομμύρια δολάρια σε φορολογικά χρήματα για την προώθηση των αμβλώσεων). National Federation for Decency Journal. Ιούλιος 1987, σελίδες 4 έως 7.
[19] Keith Crutcher, Ph.D., στην ομιλία του στο επίσημο δείπνο του Φεβρουαρίου 1991, Minnesota Citizens Concerned for Life. Παρατίθεται στο Judie Brown. “Fetal Tissue Research: Cannibalizing Our Children. Τετρασέλιδο φυλλάδιο διαθέσιμο από την American Life League, Post Office Box 1350, Stafford, Virginia 22554.
[20] Jane Friedman. “Οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί για τα πειράματα σε έμβρυα: Κώδικας Εγκαθίδρυσης”. Νομική επιθεώρηση της Μινεσότα, Ιούνιος 1977.
[21] Όπως περιγράφεται στο Charles J. “Ιατρικοί εφιάλτες: Γιατροί της Γερμανίας/Αμερικανοί γιατροί”. Milwaukee: 1987, σελίδα 14.
[22] Michael Lockwood. “The Warnock Report: Μια φιλοσοφική αποτίμηση”. Ηθικά διλήμματα στη σύγχρονη ιατρική (Οξφόρδη, 1985). Σελίδες 167 και 168.
[23] National Observer, 21 Απριλίου 1973. Περιγράφεται επίσης στο Donald DeMarco. In My Mother’s Womb: Η υπεράσπιση της φυσικής ζωής από την Καθολική Εκκλησία. Manassas, Virginia: Trinity Communications. 1987, σελίδα 134.
[24] Robert S. Morison. “Το ανθρώπινο έμβρυο ως χρήσιμο ερευνητικό υλικό”. Hastings Center Report, Απρίλιος 1973, σελίδες 8 έως 11. Διατίθεται ως ανατύπωση #609 από το Institute of Society, Ethics, and Life Sciences, Hastings-on- Hudson, New York 10706.
[25] Γραφείο Αξιολόγησης Τεχνολογίας, Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπογονιμότητα: Ιατρικές και κοινωνικές επιλογές. Δημοσίευση OTA-BA-358. Ουάσιγκτον, DC: Κυβερνητικό Τυπογραφείο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μάιος 1988, σελίδα 141.
[26] Sandra Blakeslee. “Νέο εργαλείο ιατρικής έρευνας: ανθρώπινοι ιστοί σε εργαστηριακά ποντίκια”. New York Times, 30 Οκτωβρίου 1990. Περιγράφεται επίσης στο Mary Meehan. “Αγέννητα θύματα”. National Catholic Register, 6 Ιανουαρίου 1991, σελίδες 1 και 7.
[27] Ο Dr. Christian Barnard, στην αυτοβιογραφία του με τίτλο One Life. Παρατίθεται στο Malcolm Muggeridge. “Το Ανθρώπινο Ολοκαύτωμα”. Human Life Review, χειμώνας 1980, σελίδες 13 έως 22.
[28] Ralph DeGeorgio, M.D. Tissue and Organ Donation By Aborted Preborn and Anencephalic Infants: Medical Aspects of Human Fetal Transplantation (Ιατρικές πτυχές της μεταμόσχευσης ανθρώπινων εμβρύων). University of Southern California School of Medicine, 1990, σελίδα 226.
[29] Όπως περιγράφεται στην International Life Times, 7 Νοεμβρίου 1980. Σελίδα 9.
[30] Paul Ramsey, Ph.D. “Σχετικά με την εξωσωματική γονιμοποίηση”. Human Life Review, Χειμώνας 1979, σελίδες 17 έως 30.
[31] R.G. Edwards και D.J. Sharpe. “Κοινωνικές αξίες και έρευνα στην ανθρώπινη εμβρυολογία”. Nature 231:87-91(1971).
[32] Joseph Fletcher. “Ηθικές πτυχές των γενετικών ελέγχων”. New England Journal of Medicine (285:776-783, 1971). Διατίθεται ως ανατύπωση #104 από το Institute of Society, Ethics and the Life Sciences, Hastings- On-Hudson, New York 10706.
Περαιτέρω ανάγνωσης: Πειραματισμοί σε έμβρυα.
Donald DeMarco, Ph.D: Η υπεράσπιση της φυσικής ζωής από την Εκκλησία.
Σκληρό εξώφυλλο, χαρτόδετο. Παραγγελία από: Life Issues Bookshelf, Sun Life, Thaxton, Virginia 24174, τηλέφωνο: (703) 586- 4898. Μια εύγλωττη υπεράσπιση της υπεράσπισης της ανθρώπινης ζωής από την Καθολική Εκκλησία. Εξέταση των γλωσσών και της προοπτικής της άμβλωσης, των αγέννητων, της αντισύλληψης και της βιο-μηχανικής. Καλύπτεται επίσης η προοπτική της Εκκλησίας για τις νέες τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένης της εξωσωματικής γονιμοποίησης, της παρένθετης μητρότητας, των εμβρυϊκών πειραμάτων και της γενετικής μηχανικής. Δείτε ιδιαίτερα το Κεφάλαιο 1, “Αμβλώσεις και διδασκαλία της Εκκλησίας”, σελίδες 7 έως 25, “Αμβλώσεις και βιο-μηχανική”, σελίδες 82 έως 88, και “Εξωσωματική γονιμοποίηση”, σελίδες 143 έως 159.
Eugene F. Diamond, M.D. This Curette for Hire.
Εκδίδεται από το Ίδρυμα ACTA, 4848 North Clark Street, Chicago, Illinois 60640. 1977, 141 σελίδες. Παραγγελία από: Life Issues Bookshelf, Sun Life, Thaxton, Virginia 24174, τηλέφωνο: (703) 586-4898. Ο συγγραφέας εξετάζει την υποβάθμιση της ιατρικής ηθικής και τον κρίσιμο ρόλο του γιατρού σε όλες τις δραστηριότητες κατά της ζωής: Αμβλώσεις, εμβρυϊκά πειράματα, στείρωση, ευθανασία, παιδοκτονία, σεξουαλική θεραπεία, αποβολές και άλλα.
Ντέμπρα Έβανς. Χωρίς ηθικά όρια: Γυναίκες, αναπαραγωγή και η νέα ιατρική τεχνολογία.
Westchester, Illinois: Crossway Books, 1989. 288 σελίδες. Βλέπε ιδιαίτερα το κεφάλαιο 5, “Συλλογή ωαρίων και πειραματισμός με έμβρυα: Εργαστηριακές έννοιες”, σελίδες 68 έως 81, και Κεφάλαιο 6, “Διάγνωση και θεραπεία της υπογονιμότητας: To Catch a Falling Star”, σελίδες 84 έως 97- Κεφάλαιο 7, “In-Vitro Fertilization and Embryo Transfer: Sex in a Dish?”, σελίδες 100 έως 117- και Κεφάλαιο 8, “Μεταμοσχεύσεις εμβρύων: Τα παραπροϊόντα της κατασκευασμένης σύλληψης”, σελίδες 120 έως 137.
Sean O’Reilly, M.D. Bioethics and the Limits of Science (Βιοηθική και τα όρια της επιστήμης).
Front Royal, Virginia: Christendom College Press, 1980. 176 σελίδες. Κριτική από τον Robert E. Joyce, Ph.D. στο τεύχος Φθινόπωρο 1980 του International Review of Natural Family Planning, σελίδες 274 έως 276. Συνιστάται για φοιτητές σε χριστιανικό πλαίσιο.
Suzanne M. Beyond Abortion (Πέρα από την άμβλωση): A Chronicle of Fetal Experimentation.
Magnificat Press, 315 Main Street, Post Office Box 365, Avon, New Jersey 07717. 1988, 212 σελίδες. Αναλυτική κριτική από τον Paul J. Reynolds στο περιοδικό Fidelity Magazine του Ιουλίου/Αυγούστου 1988. Η κ. Rini τεκμηριώνει το ρόλο της ιατρικής κοινότητας, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και του March of Dimes, σε ζωντανά, μη θεραπευτικά πειράματα σε προγεννημένα παιδιά. Αποκαλύπτει το διεθνές δίκτυο πειραματιστών εμβρύων, το οποίο περιλαμβάνει εργοστάσια αμβλώσεων, γενετιστές, ιατρικά εργαστήρια, κυβερνητικές υπηρεσίες, αξιωματούχους δημόσιας υγείας και ιδιωτικά ιδρύματα.
© American Life League BBS – 1-703-659-7111
Αυτό είναι ένα κεφάλαιο της Εγκυκλοπαίδειας των ακτιβιστών υπέρ της ζωής που δημοσιεύθηκε από την American Life League.
